ขำๆ..ดอยหลวงเชียงดาว เส้นทางสู่ดอยหลวงเชียงดาว ตอนที่1

ก่อนหน้านี้ พวกเราผิดหวังกับบริษัททัวร์แห่งหนึ่ง ที่เขาปฏิเสธพวกเราเนื่องจากมีคนร่วม ทริปไม่ครบ 8 คน เพราะพวกเราประเภทนิสัยลั่นล้า…ประกอบกับหัวใจมันต้องการเดินทาง
จึงไม่เป็นอุปสรรคใหญ่หลวงกันหมู่เฮา โดยได้รวบรวมสมัครพรรคพวก เพื่อนพ้อง น้องพี่ ได้ทั้งหมด 5 ชีวิต เริ่มต้นทริปนี้ เวลาประมาณ 21.00 น. ของวันที่ 14 มกราคม 2553 ณ อู่รถทัวร์บริษัท สยามเฟิร์สทัวร์ จำกัด สาขาวัดเสมียนนารี มุ่งหน้าสู่จังหวัดเชียงใหม่นครหลวงแห่งล้านนา ใช้เวลาเดินทางประมาณ 8 ชั่วโมงถึงสถานีอาเขต ประมาณ 05.00 น. (หากขึ้นรถทัวร์กรุงเทพฯ-ท่าตอน สามารถไปลงที่อำเภอเชียงดาวได้เลย) แล้วก็เหมารถแดงจากสถานีอาเขต ได้ราคา 1,000 บาท เพื่อนำพวกเราผ่านสายหมอกฤดูหนาวไปส่งที่บ้านถ้ำ อำเภอเชียงดาว (ร้านลุงแกละแปดริ้ว) มีระยะทาง 70 กิโลเมตร

เส้นทางจากเชียงใหม่-เชียงดาว

ขอย้อนไปหน่อยนะครับ เนื่องจากพวกเราไม่สามารถหาทัวร์จากรุงเทพฯ เพื่อนในทริปจึงตัดสินไปพึ่งอาจารย์ www.google.com ก็พบทัวร์ท้องถิ่นชาวบ้านถ้ำที่แสนจะฮาตลอดทั้งงาน คือ ทัวร์ลุงแกละ ลองถามคนบ้านถ้ำได้ไม่มีใครที่ไม่รู้จักลุงแกละแปดริ้ว ซึ่งบริการดีตลอดทั้งทริป อยากได้อะไรลุงแกละจัดให้… นับว่าเป็นโชคดีของพวกเรามากๆ

ลุงแกละแปดริ้ว

มาถึงร้านลุงแกละแปดริ้ว หน้าถ้ำเชียงดาวเวลาประมาณ 07.30 น. ทานข้าวทานปลาเรียบร้อยแล้ว เตรียมตัวและทำใจสักพักหนึ่ง เพราะช่วงเวลาต่อไปต้องเดินเท้ากันจริงๆ ประมาณ 6 ชั่วโมง จัดสัมภาระเพื่อเดินทางขึ้นดอยหลวงเชียงดาว หรือ ดอยเปียงดาว เป็นภูเขาสูงอันดับ 3 ของประเทศด้วยความสูงประมาณ 2,220 เมตร หรือสูงเป็นระดับที่ 3 ของประเทศไทย รองจากดอยอินทนนท์ และดอยผ้าห่มปก การเดินทางขึ้นดอยหลวงเชียงดาวจะมี 3 เส้นทางให้เลือก คือ

เส้นทางเด่นหญ้าขัด
เส้นทางป๋างวัว
เส้นทางบ้านถ้ำ

พวกเราได้ชั่งน้ำหนักของเหตุผลหลายประการแล้ว ตัดสินใจเลือกเส้นทางบ้านนาเลา (ป๋างวัว) เพราะใช้เวลาเดินทางน้อยที่สุด และเป็นเส้นทางโหดปานกลาง ลุงแกละขับรถไปส่งนักผจญภัย 5 ชีวิตพร้อมลุง และพี่ๆ ที่หน้าที่นำทางและลูกหาบอีก 5 ชีวิต เริ่มเดินเท้าที่บ้านนาเลา ช่วงแรกของเส้นทางนี้จะค่อนข้างชันและลื่นมาก ต้องค่อยๆ ปีนขึ้นไต่ระดับความสูงจากประมาณ 1,300 เมตร (เป็นช่วงแรกที่พวกเรารู้สึกว่ามันเหนื่อยมากๆ อย่าท้อ…) เมื่อเดินทางช่องกิ่ว (กิ่ว ภาษากำเมือง คือ ช่องเขา) ก็จะพบกับป๋างวัว (ป๋างวัว ภาษากำเมือง คือ กระท่อมที่ใช้สำหรับพักวัวนำขึ้นมาเลี้ยงในป่า) ซึ่งเป็นทางราบเดินค่อนข้างสบาย เส้นทางช่วงนี้จะเป็นทางที่ไต่ไปตามเชิงเขา ผ่านลำห้วยเป็นช่วงๆ

จากป๋างวัวมุ่งหน้าสู่ 3 แยก ซึ่งเป็นจุดบรรจบของเส้นทาง 3 เส้นทาง คือ สายป๋างวัว สายเด่นหญ้าขัด และเส้นทางขึ้นดอนหลวงเชียงดาว เดินทางมาเกือบ 3 ชั่วโมงแล้ว เป็นเวลาเที่ยงพอดี แวะทานข้าวเที่ยงกันก่อน

เมื่อท้องอิ่มแล้ว ก็เดินทางต่อ เส้นทางช่วงนี้ของดอยหลวงเชียงดาวถือได้ว่า สวยมากๆ อยากตะโกนออกมาเป็นภาษากำเมืองว่า “ประทับใจขนาดนัก” แม้เส้นทางช่วงนี้จะค่อนข้างโหดและแสนจะอบอ้าวก็ตาม เพราะเป็นทุ่งหญ้าเชิงเขา ซึ่งเดิมทีเป็นไร่ฝิ่นของชาวเขาเผ่าลีซอ สังเกต
ดีๆ จะพบต้นดอกท้อสีชมพูกำลังเบ่งบาน ชาวเขาเผ่าลีซอมาปลูกไว้เป็นจุดๆ พี่คนนำทางบอกเราว่า บริเวณนี้เมื่อ 20 ปี ที่แล้ว จะพบ ผีเสื้อสมิงเชียงดาว เยอะมาก ปัจจุบันได้สูญพันธุ์ไปจากเมืองไทยน่าเสียดายจริงๆ เขาบอกว่าพอไร่ฝิ่นหมดจากดอยหลวงเชียงดาวผีเสื้อสมิงเชียวดาวก็หายไป ได้ข้อมูลมาประมาณนั้น

จากนั้นก็เดินทางมุ่งหน้าสู่ช่องกิ่วที่สอง แบบทุลักทุเล ช่วงนี้เพื่อนๆ ร่วมทริปของเรา เหนื่อยแทบขาดใจ แต่ก็ยังมีแรงใจเต็มเปี่ยม ต้องฝืนก้าวเท้าเดินต่อไป เพื่อเป้าหมายของการเดินทาง คือ อ่างสลุง เป็นจุดกลางพักค้างคืนที่นั่น ใช้เวลาทั้งหมดจากป๋างวัวถึงอ่างสลุง ก็ร่วม 6 ชั่วโมง
คือ เวลา 15 .00 น. ถือว่าพวกเราทำเวลาได้ดีมาก 555++ มาฉลองกันเต้นแร้งเต้นกา ตามประสาคนลั่นล้า…

พอถึงที่พักที่อ่างสลุง มองเห็นยอดดอยหลวงเชียงดาวตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้า พี่ๆ เขาให้พวกเราพักกันประมาณ 1 ชั่วโมง เพื่อพักเอาแรงไว้สำหรับปีนยอดหลวงเชียงดาว ประกอบกับเป็นเวลาที่พี่ๆ เขาเตรียมอาหารเย็นให้เราหลายอย่างๆ พวกเราก็ขอแจมในครัวเฉพาะกิจ ได้บรรยากาศอีกแบบ อากาศบนดอยหลวงเชียงดาวเวลา 15.00 น. ประมาณ 13 องศาเซลเซียส นะครับ อย่างนี้ต้องหาอะไรทานให้ร่างกายมันอุ่นสักนิด ก็คือ เหล้าขาว กับเนื้อนึ่งแบบฉบับคนเมือง