ดอกไม้ไทยสวยไม่แพ้ที่ใด ในโลก...2

อันนี้ชมพูพันทิพย์

คิดว่าหลายคนคงเคยเห็น เพราะมีทั่วแหละ

จริงๆก็ไม่เชิงเป็นไม้ ไทยนะ เป็นของที่อื่นแหละ

แต่นำเข้ามานานมากแล้ว จนกลายเป็นไม้ของไทยไปเอง

ชื่ออื่นๆ	:	ชมพูอินเดีย ตาเบบูยาพันธุ์ทิพย์
ชื่อพฤกษ ศาสตร์	:	Tabebuia rosea (Bertol.) Raf.
วงศ์	:	BIGNONIACEAE

ชมพูพันธุ์ทิพย์เป็นไม้ต้น ผลัดใบ สูง 8 - 18 เมตร ใบ ออกตรงข้ามสลับฉาก ใบประกอบรูปนิ้วมือ ใบย่อย 5 ใบ ใบย่อยรูปรี โคนใบสอบ ปลายใบเรียวแหลม กว้างประมาณ 5 ซม. ยาวประมาณ 10 ซม. ดอกช่อ ออกตามปลายกิ่ง กลีบดอกเชื่อมติดกันเป็นรูปกรวย ปลายแยกเป็น 5 กลีบ ดอกร่วงง่าย สีชมพู หรือ ม่วงอมชมพู ผล เป็นฝัก แห้ง แตก รูปร่างแคบ แบน ยาวประมาณ 15 ซม.เมื่อแก่แตกเป็น 2 ซีก เมล็ด จำนวนมาก มีปีก ออกดอกเดือน กุมภาพันธ์- เมษายน การขยายพันธุ์ เพาะเมล็ด ตอนกิ่งหรือ ปักชำ ประโยชน์ นิยมปลูกเป็นไม้ประดับทั่วไป เนื่องจากดูแลง่ายและดอกสวยงาม เป็นไม้ประดับที่ ม.ร.ว.พันธุ์ทิพย์ บริพัตร เป็นผู้นำเข้ามา จึงได้ตั้งชื่อให้เป็นเกียรติแก่ท่าน ถิ่นกำเนิด อเมริกากลางและอเมริกาใต้

ข้อมูลจาก http://www.wangtakrai.com/panmai/detail.php?id=192

อันนี้ชื่อดอกตะแบก

• ชื่อพื้นเมือง อื่นๆ: ตะแบกนา ตะแบกไข่ เปื๋อยนา เปื๋อยหางค่าง
• ลักษณะ: ผลัดใบ สูง 15 - 30 เมตร
• ใบ: ใบเดี่ยว ออกตรงข้ามหรือเยื้องกันเล็กน้อยใบอ่อนสีแดงมีขนสั้นอ่อนนุ่มปก คลุม ใบแก่ขนจะหลุดหายไป แผ่นใบรูปขอบขนานแกมรูปหอก กว้าง 5 - 7 เซนติเมตร ยาว 12 - 20 เซนติเมตร ปลายใบเป็นติ่งแหลม โคนสอบ
• ดอก: สีม่วงอมชมพูต่อมาเปลี่ยนเป็นสีขาวหรือเกือบขาว ออกรวมกันเป็นช่อตามปลายกิ่ง ผล รูปรี ยาวประมาณ 2 เซนติเมตร
• การขยาย พันธุ์: โดยเมล็ด
• ประโยชน์:เนื้อ ไม้ละเอียดแข็ง ใจกลางมักเป็นโพรง ใช้ทำสิ่งปลูกสร้างที่รับน้ำหนัก เสา กระดานพื้น และเครื่องมือการเกษตร และนิยมปลูกเป็นไม้ประดับ

ขึ้นประปรายในป่าเบญจพรรณพื้นที่ ที่ค่อนข้างชุ่มชื้นทางภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง ส่วนภาคตะวันออก และภาคใต้มีขึ้นอยู่มากใน ป่าดงดิบ ป่าน้ำท่วม และตามท้องนา ทั่ว ๆ ไป

ออกดอก กรกฎาคม - กันยายน ไม่แน่นอนแล้วแต่สภาพพื้นที่และสิ่งแวดล้อม เก็บเมล็ดได้ประมาณเดือน ธันวาคมขึ้นไป ผลแก่ จะแตกเพื่อโปรยเมล็ดในราวเดือน มีนาคม

ข้อมูลจาก http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%95%E0%B8%B0%E0%B9%81%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B2