ใหญ่เต็มฟัด กุ้งแม่น้ำร้าน แม่บ๊วย บางปลาม้า คับทั้งถาด คับทั้งปาก

เรื่องของความใหญ่นี้มีกันอยู่หลายขนาดที่คุ้ยเอาขึ้นมาคุยข่มกัน ได้ไม่รู้จบ มีตั้งแต่ใหญ่คับฟ้าเทวดายังกลัว ใหญ่คับเมืองแบบที่บางทีก็ใหญ่จนลืมว่าตัวเองเป็นลูกใคร ใหญ่คับซอยก็ลดระดับลงมาอีกหน่อย ส่วนใหญ่ก็จะชอบถามแบบลืมไปว่าตัว เองเป็นใคร ใหญ่คับบ้านก็คนที่มีบทบาทในการควบคุมพฤติกรรมของทุกคน ในบ้าน ส่วนตัวคนเขียนเองก็ใหญ่เหมือนกัน แต่เป็นแบบที่ใหญ่คับกางเกง นี่ก็เตรียมจะเปลี่ยนรุ่นกางเกงที่ใส่จากเอว 36 เป็นเอว 38 เพราะเริ่มรู้สึกคับจากความใหญ่ที่เพิ่มขึ้นอยู่เรื่อย ๆ นี่เอง

ผ่านไปทำงานทางสุพรรณบุรีมา ได้เวลาหิวกินข้าวเที่ยงพอดี สมาชิกในรถลงมติเห็นพ้องกันเองโดยไม่ยอมถามความสมัครใจของคนที่ทำ หน้าที่ขับรถ ว่าจะหิ้วท้องไปก่อนเพื่อที่จะไปหาอะไรกินกันที่ร้านแม่ บ๊วย บางปลาม้า ซึ่งจากสุพรรณบุรีก็ใช้ทางหลวงหมายเลข 340 วิ่งย้อนมาทางอำเภอบางปลาม้า ไม่ถึง 10 กม.ดี ก็เลี้ยวขวาตรงทางแยกที่จะเข้าตัว อำเภอบางปลาม้า เข้าไปประมาณ 100 เมตรเศษ ทางซ้ายมือก็จะเจอร้านแม่บ๊วยซึ่งเป็น ร้านค่อนข้างใหญ่โต เป็นทั้งร้านขายอาหารและขายของฝาก เลี้ยวรถจอดได้ที่หน้าร้าน

คนต่างถิ่นที่ผ่านไปแวะหาข้าวกินที่บางปลาม้า ส่วนใหญ่ถ้าไม่แวะมากินที่ร้านแม่บ๊วยร้านนี้ ก็มักจะไปกินที่ร้านชื่อกุ่ยหมงซึ่งเป็นตึกแถวอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน เยื้อง ๆ กัน อาหารจานที่ต้องสั่งมาลงโต๊ะเหมือน ๆ กันก็คือ กุ้งทอดเกลือ ส่วนร้านไหนจะปรุงรสชาติออกมาได้ถูกปากถูกใจกว่ากัน ก็ขอให้เป็นเรื่องที่แล้วแต่ชอบของคนที่จะไปกิน อย่าได้ถกเถียงกันให้เสียอรรถรสของกุ้งแม่น้ำที่วางรออยู่ตรงหน้า ถ้าคิดอยากจะไปลองก็คงจะลองได้แค่คราวละร้าน เพราะกุ้งแม่น้ำแถวนี้ตัวใหญ่มาก คิดจะสั่งมาลองคราวเดียวทั้งสอง ร้านคงกินไม่ไหว

คงไม่ต้องเล่าประวัติหรือเท้าความถึงแม่บ๊วย และขนมสาลี่ที่เป็นต้นตำรับของสาลี่สุพรรณ เหมือนกับที่คนอื่นเขาเขียนถึงกัน เพราะเป็นแค่พวกที่พอหัวใจเกิดความ อยาก ก็จะชอบออกไปตระเวนหาที่กินข้าวนอกบ้าน ไม่ได้มีความรู้จักคุ้นเคยกับร้านไหนเป็นส่วนตัว มื้อนี้มีกล้องติดมืออยู่ด้วย ก็เลยได้เก็บภาพเอามาเล่าทำให้เป็น เรื่อง จานแรกที่สั่งเป็นหนึ่งในอาหารที่ขึ้นชื่อของร้านคือ หมี่กรอบ แยกผักออกต่างหากอย่างนี้ เด็กที่ไม่ชอบผักก็กินได้ ไม่ต้องเมื่อยคอยเขี่ยออก

เป็นจานที่เห็นสั่งกันแทบจะทุกโต๊ะ เพราะเป็นอาหารที่จะสั่งมากินเล่น ๆ ก็ได้ หรือจะกินจนอิ่มท้องเลยก็ได้เหมือนกัน หมี่กรอบที่นี่นอกจากจะใส่กุ้งสดเป็นตัวแล้ว ยังใส่แคบหมูเพิ่มความกรอบคลุกเคล้ามาด้วย รสชาติของหมี่กรอบได้ความ หวานปนความเปรี้ยวจากน้ำมะขามเปียก

ผักเคียงนอกจากถั่วงอกดิบ ใบกุยช่าย แล้วก็มีกระเทียนโทนดอง

ห่อหมกเขาจะนึ่งขายให้ซื้อกลับบ้าน วางขายอยู่ในร้านขายของฝาก สั่งใส่จานมากินได้ กะทิมันย่อง รสชาติไม่เผ็ดร้อนมาก

ทอดมันปลากรายไม่ใช่พองฟูเฉพาะตอนลงกระทะทอดน้ำมัน พอยกขึ้นมาใส่จานเหลือเหี่ยวแฟบ เนื้อแน่น ๆ แบบนี้เคี้ยวหนึบปาก

ฉู่ฉี่ปลาเนื้ออ่อน ใช้ปลาเนื้ออ่อนตัวขนาดนิ้วกลางมือทอดให้กรอบ ก่อนเอาลงไปผัดคลุกเคล้ากับเครื่องแกงฉู่ฉี่ ถ้ารีบกินไม่ปล่อยให้ทันเย็น ตัวปลาจะเคี้ยวกรอบกินได้จนหมดถึงหัว

เป็นจานที่เอาน้ำมันผัดเครื่องแกงคลุกกับข้าวสวยกินอร่อย เพราะรสออกหวานปนเค็ม ไม่เผ็ดพริกมาก แต่ได้ความร้อนของเครื่องผักสมุนไพร ไทยมากกว่า

แกงป่าลูกชิ้นปลากรายยกมาเป็นแบบหม้อไฟสมัยใหม่ ข้างบนเป็นชาม สแตนเลสวางมาบนเตาไฟแอลกอฮอล์ บางคนเห็นทีแรกแล้วตกใจนึกว่ายกมา ให้เป็นแบบถังก้นลึก กลัวจะกินเข้าไปได้ไม่หมด

ลูกชิ้นปลากราย หรือปลาสับ ทำได้เหนียวนุ่มเคี้ยวหนึบ ไม่มีกลิ่นคาว เจอเข้ากับเครื่องแกงป่าให้ความร้อนกระตุ้นเลือดลมให้ไหลหมุน เวียนดี ร้านนี้ทำเครื่องแกงเหมือนเอาใจคนกรุงเทพฯ ที่ไม่ชอบกินเผ็ดจัด

มาถึงบางปลาม้าจะไม่สั่งมาก็จะกระไรอยู่ ต้มยำปลาม้าแบบน้ำใส ซดน้ำได้ความร้อนของเครื่องสมุนไพรและความเปรี้ยวของน้ำมะนาว เนื้อปลาหนานุ่มไม่เหลือกลิ่นคาว รายการนี้ยกมาเป็นแบบหม้อไฟ

ยังมาลงโต๊ะไม่หมด สั่งมากินทั้งทีก็ต้องให้พอเพียงกับน้ำหนักตัว ของดีมีชื่อของบางปลาม้าอีกอย่าง นอกจากปลาม้าแล้วก็ต้องเป็นกุ้งแม่ น้ำนี่แหละ ตัวจะใหญ่หรือไม่ใหญ่ก็ดูได้จากที่เขาไม่เสิร์ฟใส่จาน สั่งมาแค่ 2 ตัว ผ่าซีกแล้วยังต้องจัดใส่ถาด แค่เนื้อตรงหนวดยังเป็นแท่งเท่านิ้ว ก้อยลูก

ไม่ต้องเอาไปปรุงแต่งรสอะไร ขอแค่เอาไปย่างไฟให้สุกพอให้มันตรงหัว กุ้งเดือดได้ที่สีออกส้มแดง เท่านี้ก็ได้ความหวานสดและเนื้อที่ นุ่มหนึบกำลังดี

มันกุ้งกำลังร้อน ๆ ฉุยหอมอย่างนี้ได้เอาไปคลุกกับข้าวหอมสวย ต่อให้ตัวคุณหมอที่คอยตักเตือนให้บันยะบันยังเรื่องกินมายืนยกมือ ห้ามอยู่ข้างหน้า ก็คงขวางไม่อยู่แล้ว ตามมาด้วยเนื้อกุ้งขาว ๆ แน่น ๆ กับน้ำจิ้มซีฟู้ด ยากเกินที่จะห้ามใจให้คิดห่วงสุขภาพ คงจะต้องขอตามใจปากสักตัวสองตัวก่อน

ยกเอามายึดไว้ในจานทีละซีก ยังกินพื้นที่ไปแล้วตั้งครึ่งจานข้าว

ตามมาลงโต๊ะอีกถาดแล้ว คราวนี้ถาดใหญ่กว่าเก่า เป็นกุ้งแม่น้ำ 4 ตัว ผ่าครึ่งตัวเป็น 8 ซีก หน้าตาแบบนี้แหละที่เรียกว่า กุ้งทอดเกลือ ที่เกิดเป็นประเด็นอยู่บ่อย ๆ ว่า ร้านนี้กับร้านฝั่งตรงข้ามร้านไหนทำ ได้อร่อยกว่ากัน แต่เท่าที่สังเกตดูจากพวกนักถกเถียงในกลุ่มเพื่อน พาไปนั่งกินที่ฝั่งร้านไหนก็เห็นเก็บกินได้จนหายเรียบทั้งสองร้านนั่น แหละ

กุ้งทอดเกลือเป็นกุ้งที่เอามาผัดกับมันกุ้งจนน้ำนอง ปรุงให้มีรสเค็มด้วยเกลือ น้ำและเนื้อมันกุ้งที่ออกรสเค็มเอาไปคลุก ข้าวหอมมะลิร้อน ๆ ก็กินอร่อย ของหวานล้างปากที่ร้านนี้ถ้าคิดจะสั่ง พวกสละลอยแก้ว ก็ให้สั่งไว้แต่เนิ่น ๆ ไม่ใช่ของจะหมดหรอก แต่เขาเอาไปแช่แข็งจนมันแข็งเกินจะกิน สั่งไว้ก่อนเขาจะได้เอาออกมาตั้งให้ น้ำแข็งมันละลาย

กินอิ่มจนคับปากคับพุงแล้ว คนในโต๊ะก็เริ่มขุดคุ้ยหาเรื่องเล่ามา ช่วยย่อยอาหารในท้อง ชักเข้าที่ก็หยิบยกเอาเรื่องของความใหญ่ขึ้นมาคุย ข่มกัน ในโต๊ะมีเพื่อนทหารสามนายคนละเหล่านั่งอยู่ด้วย คนที่เป็นทหารบกเริ่มคุยขึ้นก่อนว่ารถถังที่ตัวเองดูแลอยู่นั้น มีกระบอกปืนติดรถถังใหญ่ขนาดเท่าสนามฟุตบอล คนที่เป็นทหารอากาศขยับปากขย่มทับขึ้นทันทีว่าเครื่องบินที่ตัว เองดูแลนั้น ใหญ่ขนาดที่เวลาลงจอดล้อสองล้อจะอยู่ห่างกันคนละอำเภอ คนที่เป็นทหารเรือได้ทีตบท้ายข่มขวัญว่าเรือที่ตัวเองดูแลอยู่นั้น ใหญ่ขนาดที่บรรทุกได้ทั้งรถถังและเครื่องบินของเจ้าเพื่อนทั้งสอง คนได้

ยายที่ขายของอยู่แถวหน้าร้านเข้ามานั่งหลบร้อนอยู่ใกล้ ๆ โต๊ะ คงได้ยินเข้าแล้วออกอาการรำคาญในความใหญ่นักใหญ่หนาของแต่ละคน ยายก็เลยหันมาบอกว่า แล้วเมื่อไหร่คุณสามคนจะมาเอา รถถัง เครื่องบิน และเรือ ออกไปจากใต้ถุนบ้านยาย เสียที

งานชักจะกร่อยแล้วเลยเรียกเก็บเงินดีกว่า งานนี้จ่ายค่าเสียหายเป็นค่าอาหาร น้ำดื่ม น้ำแข็ง น้ำชากาแฟ และของหวาน ไปสองพันห้า ด้วยความหน้าใหญ่

เก็บเอาเรื่องมาเขียนเล่าจัดเตรียมภาพจะ โพสต์อยู่แล้ว ก็มานั่งฉุกคิดว่ากลางวันนี้จะไปหาข้าวกินที่ไหนดี เพิ่ง จะนึกขึ้นได้ว่าทั้งเนื้อทั้งตัว เหลือเงินติดกระเป๋าอยู่แค่สี่สิบ !!!